Trochę historii
Placówki opiekuńcze organizowane były niegdyś przez stowarzyszenia dobroczynne, organizacje społeczne, zakony. Warunki materialne wychowanków jak i personelu były zależne od akcji charytatywnych. W XIX wieku w Warszawie powstają pierwsze szkoły i zakłady specjalne dla dzieci głuchych. Pierwszy zakład dla nieletnich przestępców powstaje w 1988 roku w Studzieńcu. W 1924 roku powstało pierwsze czasopismo pt. “Szkoła specjalna” poświęcony szkolnictwu specjalnemu. Założyła je i redagowała Maria Grzegorzewska – pedagog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego – twórca szkolnictwa specjalnego w Polsce.
Misja placówki
Zasadniczym celem funkcjonowania takich instytucji jak ośrodek wychowawczy, jest szeroko rozumiana resocjalizacja młodzieży, będącej w konflikcie z prawem oraz nieprzestrzegającej norm społecznych. Resocjalizacja jest złożonym procesem a przy jego planowaniu należy trafnie rozpoznawać i wspierać potencjał rozwojowy nieletnich. Umożliwi to wraz z zakończeniem pobytu w placówce prawidłowe i skuteczne funkcjonowanie młodego człowieka w różnych rolach społecznych. Istotnym pozostaje aby nieletni w trakcie pobytu w ośrodku zyskał kompetencje społeczne składające się z wiedzy, umiejętności, postaw oraz nastawienia motywacyjnego a także kompetencje psychologiczne, odnoszące się do wewnętrznego funkcjonowania człowieka z uwzględnieniem takich wskaźników jak poziom percepcji, emocji, motywacji, pamięci, myślenia i wyobraźni.
Ośrodek dzisiaj
Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy im. Aleksandra Kamińskiego w Puławach jest placówką resocjalizacyjną dla młodzieży niedostosowanej społecznie wymagającej stosowania specjalnych metod nauczania i wychowania. Głównym celem działalności kadry pedagogicznej jest wychowanie resocjalizacyjne przebywających w nim wychowanków, zmierzające do możliwie wszechstronnego rozwoju osobowości oraz przygotowanie ich do samodzielnego życia w społeczeństwie. Do zadań Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego należy eliminowanie przyczyn i przejawów niedostosowania społecznego oraz przygotowanie wychowanków do życia zgodnego z obowiązującymi normami społecznymi i prawnymi. Zadania ośrodka realizowane są w następujących obszarach:
– profilaktyczno – wychowawczym,
– edukacyjnym,
– terapeutycznym,
– resocjalizacyjnym.
Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy im. Aleksandra Kamińskiego w Puławach jest placówką przeznaczoną dla chłopców od 13 do 18 roku życia, działającą we wszystkie dni w roku, która zapewnia swoim podopiecznym:
– opiekę całodobową, wychowanie i terapię,
– naukę i możliwość zdobycia kwalifikacji zawodowych,
– pomoc w usamodzielnieniu się.
W MOW im. Aleksandra Kamińskiego w Puławach funkcjonują szkoły:
- szkoła podstawowa specjalna (klasa VII i VIII);
- szkoła branżowa I stopnia specjalna o kierunku: kucharz, mechanik motocyklowy, ślusarz, stolarz.
Dyrekcja Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w procesie edukacji kładzie szczególny nacisk na podniesienie poziomu kształcenia zawodowego i dostosowaniu kierunków tego kształcenia do wymogów nowoczesnego rynku pracy.
W przygotowaniu naszej młodzieży do samodzielności zawodowych staramy się łączyć teorię z wykonywaniem konkretnych zadań wynikających z realizacji zleceń wypływających ze środowiska lokalnego. Prace ślusarsko – spawalnicze wykonywane przez naszych wychowanków cieszą się bardzo dobrymi opiniami wśród zleceniodawców. Młodzież przebywająca w ośrodku pogłębia nabyte umiejętności podczas procesu kształcenia, na zajęciach pozalekcyjnych. Bardzo dużym zainteresowaniem cieszą się zajęcia z zakresu obróbki plastycznej, kowalstwa artystycznego oraz metaloplastyki.
Ośrodek dysponuje pracowniami zajęć praktycznych, 3 nowocześnie urządzonymi pracowniami komputerowymi, salą gimnastyczną oraz kompleksem 3 boisk sportowych.
Współpracujemy z:
Świadczone usługi:
- wynajmowanie i użyczanie sali gimnastycznej oraz pracowni komputerowych na szkolenia i kursy,
- usługi ślusarsko – remontowe (wykonywanie i naprawa ogrodzeń, usługi spawalnicze, tokarskie i stolarskie).
Trochę historii
Placówki opiekuńcze organizowane były niegdyś przez stowarzyszenia dobroczynne, organizacje społeczne, zakony. Warunki materialne wychowanków jak i personelu były zależne od akcji charytatywnych. W XIX wieku w Warszawie powstają pierwsze szkoły i zakłady specjalne dla dzieci głuchych. Pierwszy zakład dla nieletnich przestępców powstaje w 1988 roku w Studzieńcu. W 1924 roku powstało pierwsze czasopismo pt. “Szkoła specjalna” poświęcony szkolnictwu specjalnemu. Założyła je i redagowała Maria Grzegorzewska – pedagog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego – twórca szkolnictwa specjalnego w Polsce.
W okresie międzywojennym szkolnictwo specjalne na lubelszczyźnie było bardzo słabo rozwinięte. W owym czasie na terenie województwa istniało zaledwie 5 małych szkół specjalnych. Dzieci wymagające specjalnej troski znalazły się pod szczególną opieką dopiero po II wojnie światowej. W styczniu 1945 roku otwarto w Lublinie pierwszą szkołę specjalną dla dzieci umysłowo upośledzonych. Z roku na rok powstawały w okręgu lubelskim nowe szkoły specjalne i zakłady wychowawcze. Rozwój szkolnictwa specjalnego na lubelszczyźnie należy w dużej mierze zawdzięczać pierwszemu po wojnie inspektorowi szkolnemu, a po reorganizacji oświaty – starszemu wizytatorowi Kuratorium Okręgu Szkolnego w Lublinie – panu Piotrowi Prussowi. Poświęcił się on bez reszty dla dobra dzieci ułomnych i odbiegających zachowaniem od przyjętych norm moralnych.
Do 1962 roku w województwie lubelskim nie było ani jednego zakładu wychowawczego dla dzieci społecznie niedostosowanych. Dzięki staraniom Kuratorium Okręgu Szkolnego w Lublinie oraz pana Piotra Prussa zdecydowano zlokalizować taki zakład w Puławach i nadać mu nazwę Państwowy Młodzieżowy Zakład Wychowawczy. Nazwa placówki na przestrzeni lat ulegała zmianie: Państwowy Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy (1968 r.), a od 1994 roku funkcjonuje jako Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy.
Budowa zakładu przebiegała prawie równolegle z budową zakładów azotowych. Lokalizacja zakładów azotowych w Puławach jak i lokalizacja Zakładu Wychowawczego dla młodocianych przestępców wzbudzały wiele niechęci i doczekały się wielu oficjalnych protestów. Dumne z zabytków, bujnej zieleni, spokojne ? zwane miastem, emerytów i zakochanych. Puławy nie chciały przyjąć nowych “przybyszów”: truciciela środowiska naturalnego człowieka zakładów azotowych oraz zagrażających bezpieczeństwu Puław chłopców “chuliganów, złodziei, przestępców”. Mimo to jeden i drugi zakład należało gdzieś umieścić i zrealizowany pierwotny plan. 3 października 1959 roku odbyło się w Puławach uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę zakładu. Po trzech latach, w dniu 6 października 1962 roku przekazano władzom oświatowym kompletnie wyposażony zakład, jeden z najpiękniejszych obiektów w Polsce, wybudowany wówczas kosztem 15 200 złotych. Klucze wręczono pierwszemu dyrektorowi zakładu panu mgr Tadeuszowi Marcowi.
Pierwszy wychowanek przybył do ośrodka 26 października 1962 roku. Przybycie pierwszego wychowanka było początkiem wielkiej próby umiejętności wychowawców, właściwego ich przygotowania do trudnej pracy. W pierwszym roku szkolnym funkcjonowania zakładu wychowawczego przebywało 70 wychowanków. Na przestrzeni 46 lat funkcjonowania placówki kadra pedagogiczna otoczyła opieką 2500 wychowanków.
Piękny pawilonowo rozmieszczony kompleks budynków położony jest w północno – wschodniej części Puław, zwanej potocznie “za torami”. Ośrodek wkomponowany jest w las o starym drzewostanie.
